“Salmonii Macrini Iuliodunensis Ode in Oliuam Ioachimi Bellaii Andensis”

Texte latin original (de l’édition de L’Olive de 1550)

Salmonii Macrini Iuliodunensis Ode in Oliuam Ioachimi Bellaii Andensis.

SVPREME Vatum hîc postera quos feret, 
     Exacta & ætas quos tulit hactenus, 
     Facunde Bellaï coruscum 
     Andegauis, Ligerique lumen : 
Me bellicoso condita Iulio 
     Illustre cuius nomen habet, tulit 
     Vrbs anserem raucé strepentem          
     Inter Apollíneos olores. 
Dulci tuo effers carmine me tamen, 
     Inter poëtas atquæ aliquem facis, 
     De musca auens barrhum videri, 
     Metior at modulo meo me, 
Dixere multi Pictona quem prius : 
     Malim sed Andes sint mihi patria, 
     Vrbs vrbium quòd nostra prorsus 
     In medio sita sit duarum. 
Deiudicatum sic & Horatio : 
     Lucanus, anceps, esset an Appulus, 
     Vtrumque sub finem colonus 
     Cùm Venusinus agros araret. 
Te propter atqui hinc Andegauus ferar, 
     Excîtus auræ flatibus vt tuæ, 
     Sublime cantem, prosperóque 
     Sydera celsa petam volatu. 
Felix Oliuæ carminibus tuæ, 
     An vate felix illa suo magis, 
     Lauram secutura hinc Petrarchæ, 
     Quintiliam, Nemesin, Corinnam ? 
Coniungeretur his vtinam mea 
     Olim Gelonis ! mortua sit licet, 
     Tristemque decedens Macrinum 
     Liquerit heu, saturumquæ vitæ. 
Sic illa vixit cum vnanimi viro,    
     Laude vt perenni digna sit euehi : 
     At solus argutis valeres 
     Tu facere id Ioachime, rythmis. 

Texte latin modernisé (sans les orthographica)

Salmonii Macrini Iuliodunensis Ode in Oliuam Ioachimi Bellaii Andensis.

Supreme uatum hic postera quos feret, 
     Exacta et aetas quos tulit hactenus, 
     Facunde Bellai, coruscum 
     Andegauis Ligerique lumen,
Me bellicoso condita Iulio,
     Illustre cuius nomen habet, tulit 
     Vrbs anserem rauce strepentem          
     Inter Apollineos olores. 
Dulci tuo effers carmine me tamen, 
     Inter poetas atque aliquem facis, 
     De musca auens barrhum uideri, 
     Metior at modulo meo me, 
Dixere multi Pictona quem prius ; 
     Malim sed Andes sint mihi patria, 
     Vrbs urbium quod nostra prorsus 
     In medio sita sit duarum. 
Deiudicatum sic et Horatio, 
     Lucanus, anceps, esset an Appulus, 
     Vtrumque sub finem colonus 
     Cum Venusinus agros araret. 
Te propter atqui hinc Andegauus ferar, 
     Excitus aurae flatibus ut tuae, 
     Sublime cantem prosperoque 
     Sydera celsa petam uolatu. 
Felix Oliuae carminibus tuae,
     An uate felix illa suo magis, 
     Lauram secutura hinc Petrarchae, 
     Quintiliam, Nemesin, Corinnam ? 
Coniungeretur his utinam, mea, 
     Olim, Gelonis, mortua sit licet, 
     Tristemque decedens Macrinum 
     Liquerit, heu, saturumque uitae !  
Sic illa uixit cum unanimi uiro,    
     Laude ut perenni digna sit euehi : 
     At solus argutis ualeres 
     Tu facere id, Ioachime, rythmis. 

*

Ce poème, constitué de neuf strophes alcaïques, a d’abord été publié dans les Naeniarum libri tres de Macrin, en 1550 : il s’agit du poème II, 9, intitulé « Ad Ioachimum Bellaium » (« À Joachim du Bellay »), qui se trouve aux pages 40 à 42.

%d blogueurs aiment cette page :